KINDEREN VAN TRANSGENDERS

1. Kinderen van transgenders (Jeanine, 2012)
2. Mijn vader hing zijn jurken in mijn kast (Sabine van den Berg, 2013)
3. Vooroordelen van roze gezinnen ontkracht (Hanneke Felten en Josee Rothuizen, 2014)

1. Kinderen van transgenders
Mij wordt vaak gevraagd of mijn kinderen weten van mijn transgender-zijn (travestie of deeltijdvrouw) en hoe zij daar mee omgaan. Mijn dochter is vanaf haar 19e op de hoogte van mijn vrouwelijke kant. Zij stond en staat niet te juichen, hoewel ze probeert het te accepteren. Ze ziet me regelmatig als vrouw en kan daar redelijk goed mee omgaan. Maar samen de stad in gaan en bijvoorbeeld gaan shoppen (wat mij leuk lijkt) is er niet bij. Ze had liever niet zo’n vader gehad.

Kinderen hebben over het algemeen behoefte aan ouders die zo “gewoon mogelijk” zijn. Ze kunnen erg tolerant zijn naar anderen als het gaat om bijvoorbeeld homofilie of zelfs transgender, maar als het te dicht bij komt dan wordt het moeilijker. Kinderen, zeker in de pubertijd, willen meestal niet afwijken van de groepsnorm waarbinnen ze actief zijn. Daarbij passen ook ouders die voldoen aan de algemeen heersende maatschappelijke normen. En helaas past transgender daar nog niet bij. Angst voor afwijzing, bespotten of pesten maakt, dat ze moeite hebben met de transgenderuitingen van hun vader (of moeder).

We waren eens apart op het muziekfestival Noorderzon in Groningen en ze belde me of ik haar mee wilde nemen terug naar huis. Ze wist niet, dat ik daar als vrouw op het festival was. Toen ze dat hoorde gaf ze aan dat ze me niet zou “kennen” als ze me tegen zou komen op het festival. Ze was bang, dat haar vrienden mij dan zouden zien en dat wilde ze perse voorkomen. We spraken buiten het festivalterrein met elkaar af, liepen samen naar de auto en vertrokken naar huis, waar we nog lang gezellig samen wat hebben gedronken.

Een ander punt voor kinderen, dat hier mee te maken heeft is de behoefte om gevoelens te delen met anderen. In de vriendenclubjes, zeker bij meisjes, wordt onderling veelvuldig gedaan, maar de gevoelens rond een transgender-ouder uitwisselen met je vriendinnen is erg moeilijk. Behalve de angst voor afwijzing of pesten speelt ook schaamte mee en daarmee ontbreekt de durf om er met iemand over te praten. Het is daarom belangrijk als de ouders in staat zijn hier wel met hen over te kunnen praten (als zij dat willen). Soms zijn kinderen daar nog helemaal niet aan toe en dan is het nog maar de vraag of je dat “gesprek”zo nodig moet doordrukken. Meisjes hebben vaak een vertrouwensband met de moeder. Als die in staat is om “zonder oordelen” met haar dochter over de vrouwelijk uitingen van haar vader te communiceren, dan is al heel veel bereikt. De vader in kwestie zou zich vooral niet moeten opdringen aan het kind of aan dit gesprek tussen moeder en kind. Praten met is ook belangrijk als ze wel iets vermoeden, maar niet weten wat. Ze kunnen zich dan alles in het hoofd halen. Toe ik het mijn dochter vertelde reageerde ze opgelucht, want ze was bang dat er een andere vrouw in het spel was en dat zou veel erger zijn.

Transgenders willen nog wel eens erg enthousiast zijn over hun vrouwelijke kant. Ze maken veel fotos van zichzelf, kopen veel kleren en zijn druk met make-up. Ze willen nog wel eens vergeten wat voor impact dit enthousiasme op hun kind heeft. Ze vergeten, dat ze een ander er mee kunnen overvoeren en daarmee de acceptatie, die ze zo graag willen, niet gemakkelijker zullen krijgen.
Natuurlijk zijn er ook kinderen, die hier anders mee om zullen gaan. Tenslotte zijn we allemaal, ook kinderen, verschillend (en gelijk). Pas als de sociale acceptatie van transgenders zo ver gevorderd is dat een transgender normaal wordt gevonden zal het mogelijk ook door kinderen gemakkelijk worden geaccepteerd.. De voortekenen zijn gunstig, want het thema transgender is zeer actueel en bijna wekelijks op de televisie te zien is een of andere vorm.

Hou bij een gesprek met kinderen rekening met:
 Kinderen willen “gewone”ouders.
 De impact die het voor je kind kan hebben als je het gesprek aangaat
 Kinderen zijn gevoelig voor afwijzing, pesten en bespotten door hun leeftijdgenoten
 Als ze iets vermoeden en ze durven het er niet over te hebben, dan gaan ze fantaseren.

Jeanine

2. Mijn vader hing zijn jurken in mijn kast

Lees het artikel door hieronder te klikken
Kind van een transgender

3. Vooroordelen van roze gezinnen ontkracht

Lees het boekje door hieronder te klikken
Vooroordelen van roze gezinnen ontkracht