Welkom op iGender!

‘Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?’ Het is de prangende vraag van iGender: een boekje en website over genderidentiteit. iGender richt zich vooral op jongeren om genderidentiteit bespreekbaar en zichtbaar te maken. Het boekje heeft de vorm van een smartphone, zit in een hoesje en heeft een kaft van spiegelpapier waardoor je jezelf ziet. De inhoud bestaat uit tal van portretten, foto’s, rubrieken en krachtige columns.
iGender is een initiatief van Stichting LGBT Groningen die zich inzet voor zichtbaarheid, sociale acceptatie en emancipatie van transgenders, bi- en homoseksuelen. iGender wordt landelijk uitgerold waarbij samenwerking wordt gezocht met verschillende organisaties.

Zó zit het met hulp!

Soms schamen jongeren zich voor hun gevoelens. Ze durven die niet met hun ouders of hun vrienden te bespreken. Dat is vaak ook spannend. Jongeren die niet over hun gevoelens durven te praten voelen zich vaak eenzaam en ellendig. Ze krijgen steeds minder sociale contacten. Daar kun je echt depressief van worden.

Bij Jonx kunnen jongeren tot 18 jaar voor hulp terecht bij Barbara Fischer en haar collega’s. Elk jaar melden zich ongeveer 25 jongeren aan die in de war zijn over hun genderidentiteit. Ze krijgen allemaal een gesprek.
Hoe je bij Jonx terecht komt lees je op www.jonx.nl. Daar vind je nog veel meer nuttige informatie.

Stel: jij bent zo’n jongere met genderdysforie. Je bent aangemeld bij Jonx. En dan?

Je zit in de wachtkamer
Samen met je ouders of alleen. Dat hangt (ook) af van je leeftijd. Sommige kinderen zijn nog te jong om zelfstandig naar Jonx te gaan. Soms wil je absoluut niet dat je ouders weten dat je een gesprek hebt over je genderidentiteit. Vanaf je 16e kun je dat zelf beslissen. Ben je tussen 12 en 16, dan wordt het lastiger. Maar als je écht niet wilt dat je ouders van dit eerste kennismakingsgesprek afweten, dan zoekt Jonx daar samen met jou een oplossing voor.

Het eerste gesprek
Barbara Fischer vertelt je over de mogelijkheden van hulp. Ze sluit bij jouw behoeftes aan: waar zit je mee en wat zou je willen? Uiteindelijk ben jij degene om wie het gaat!
Jij en je ouders vullen vragenlijsten in. Er worden afspraken gemaakt voor volgende gesprekken. Zo’n eerste gesprek is een inventarisatie. Er worden geen beslissingen genomen.

Daarna
Meestal zijn er 3-4 gesprekken nodig om goed in beeld te krijgen wat jij nodig hebt. Je werkt al snel aan een doel. Bijvoorbeeld: ik wil me vrolijker voelen, of: ik wil met mijn ouders in gesprek, of: ik wil mijn sociale contacten opbouwen.
Barbara bespreekt de uitkomsten van de eerste gesprekken met haar collega’s en zo komt ze tot een diagnose. Soms komen jullie tot de conclusie dat het voldoende is om van tijd tot tijd een gesprek te hebben. Je krijgt dan geen hormonen en je lichaam blijft zoals het is. Samen bepalen jullie hoe vaak zo’n gesprek gaat plaatsvinden.

In die gesprekken leer je om stevig in je schoenen te staan. Wie kan je helpen als je het moeilijk hebt? Wat doe je als je gepest wordt? Wat zeg je als mensen vragen aan je stellen? Ga eens shoppen in kledingzaken en voel hoe het is om kleding van het andere geslacht te passen en te kopen. Het gaat erom dat jij weer goed in je vel gaat zitten.

Het kan ook gebeuren dat je uiteindelijk het lichaam wilt dat ook uiterlijk past bij hoe je je voelt. Dan verwijst Jonx je door naar het Genderteam van het VU Medisch Centrum in Amsterdam. Daar wordt bekeken of je in aanmerking komt voor puberteitsremmers. Die onderdrukken je eigen puberteitsontwikkeling. Je borsten (meisjes) of lage stem (jongens) ontwikkelen zich dan niet verder. Dat geeft je de tijd om na te gaan hoe sterk je wens naar een ander lichaam is en welke keuzes je wilt maken. Dat kan vanaf je 12e jaar. Je moet dan al in de puberteit zijn.

De meest vergaande stap
Stel dat je de keuze maakt dat je een geslachtsaanpassende behandeling (GAB) wilt. Dat besluit je niet in je eentje. Als het Genderteam vindt dat daar gegronde redenen voor zijn en dat je psychisch en lichamelijk sterk genoeg bent, dán start je met cross-sex hormonen. Dat kan vanaf je 16e jaar. De cross-sex hormonen zorgen ervoor dat een mannenlichaam vrouwelijker wordt en een vrouwenlichaam mannelijker.

Voor een GAB moet je stevig in je schoenen staan. Het is belangrijk dat je een goed netwerk hebt van mensen die je kunnen steunen bij je ’transitie’. Gedurende de GAB groei je in de sociale rol die je wenst. Van jongen naar meisje of andersom vraagt dat je ook psychisch die rolwisseling aankunt. Tijdens het hele behandeltraject krijg je daarom psychologische ondersteuning. Dat kan bij Jonx of bij het VU Medisch Centrum.

Vanaf 18 jaar kun je je lichaam met operaties laten aanpassen. Dat kan in het VU Medisch Centrum of in het UMCG in Groningen.

Je kiest er niet voor
Je ziet dat het niet niks is wanneer je worstelt met je genderidentiteit. Je kiest er niet voor. En als je het hebt, dan is dat meestal niet gemakkelijk. Gelukkig wordt genderdysforie steeds beter bespreekbaar. En er is hulp! Van professionals en van lotgenoten. Want: je bent niet de enige…